Liefhebben is als leren zwemmen.
Je mag de bodem maar net in die mate vrezen
dat je de sprong toch durft te wagen.
(Ik ben doodsbang.)
Voelen vraagt tijd. En die probeer ik mezelf te geven, echt.
Maar hoelang kan ik mezelf misbaar wanen? Hoelang hou je mijn plekje nog warm?
Terugkomen is soms geen kwestie van willen of kunnen, maar van mogen.
Dus vertel me, hoeveel tijd krijg ik nog van jou?
“Niemand heeft ooit zo naar mij gekeken.”
“Dat komt omdat ze je niet zagen, of toch niet echt.”
Tegen beter weten in blijven we proberen.
Maar hoe onderscheiden we nog
water van onze wijn
als het een smaakloos geheel vormt?
Onze lippen onwaardig.